แปร่งหู

1) v. speak with a strange accent

def.:

มีสำเนียงผิดเพี้ยนไปเล็กน้อยจากที่พูดกันเป็นปกติ

related: jar on the ears, different from usual, not quite right, out of tune syn.: เพี้ยน, ไม่ชัด, แปร่ง, แปร่งๆ sample:

แม้เสียงของเขาจะแปร่งหู แต่ก็ดูมีเอกลักษณ์ดี

2) adj. discordant

def.:

ที่มีสำเนียงผิดเพี้ยนไปเล็กน้อยจากที่พูดกันเป็นปกติ

related: jar on the ears, different from usual, not quite right, out of tune syn.: เพี้ยน, ไม่ชัด, แปร่ง, แปร่งๆ sample:

เขาอ่านจดหมายด้วยน้ำเสียงที่แปร่งหู